Redder in nood

Afgelopen zaterdag was het Global Care Day. Wereldwijd doen mensen op deze dag iets voor de samenleving. Het bedrijf waar manlief werkt doet hier al jaren aan mee, en zo ook manlief zelf dit jaar. Hij mocht, samen met een groep collega's, een deck schilderen voor een hulporganisatie, The Center . En dit is niet het enige evenement van z'n werk. Charity is sowieso nogal groot in Amerika. Om de haverklap worden er charity events georganiseerd door bedrijven. Bijna iedere Amerikaan doet wel iets voor charity.

Geld doneren is de eerste manier, en don't worry, genoeg gelegenheden daartoe. Langs de wegen bij de stoplichten zitten oorlogsveteranen, die graag gedoneerd krijgen. In het foldertje van Rice University, waar ik een aantal cursussen volg, zat een keurig envelopje waarop je kon aangeven hoeveel je wilde doneren. Op weg naar de Kemah Boardwalk een paar weken geleden lange, lange files: iedere automobilist werd staande gehouden door een groep brandweermannen die een donatiedag hadden. Bij de supermarkt zijn er om de haverklap inzamelingsacties; voor schoolboeken, voedsel, verzin het en je kunt het doneren. Van de week stond er een rechtenstudent aan de deur die met zijn club een tour door Texas maakte; of ik wat geld wilde doneren. Kortom, wil je hier in Amerika van je geld af, dan is dat zo geregeld.

De tweede manier is om je daadwerkelijk actief in te zetten voor de samenleving. Zo gaat manlief over twee weken heel actief een dagje golfen voor charity via z'n werk. De eerlijkheid gebiedt me wel te zeggen dat de fee voor die dag (ik sloeg stijl achterover van het bedrag) geheel ten goede komt aan charity. En afgelopen zaterdag ging hij dus schilderen voor The Center.

The Center kenden we al via de Farmers Market op Richmond Avenue (elke zaterdagochtend, aanrader). Ze maken daar verrukkelijke ginger snaps en cheese cookies, die in een goudkleurig blikje worden verkocht. Op elk blikje prijkt een kunstwerkje van een van de mensen die in The Center wonen. In het blikje zit een kartonnetje met daarop de naam van degene die het heeft gemaakt. Schattig, lekker, en je steunt een goed doel, wat wil een mens nog meer.

Het event begon lekker vroeg, dus op zaterdagochtend om 5.45 uur zaten wij in het donker op onze patio te genieten van het eerste kopje koffie en de stilte. Ineens hoorden we een meisje gillen: 'Get of me, help me, someone!!!'. We schrokken ons kapot, het klonk van akelig dichtbij - en Joop rende naar binnen om z'n autosleutels te pakken en deze dame in nood te gaan redden. Ik vond het doodeng - pistolen zijn nogal gewilde gadgets in Texas en ik zag Joop in mijn worst case scenario's al face-to-face staan met een enge man, zwaaiend met pistool en al een meisje in bedwang houdend. Na een paar rondjes rijden gelukkig meisje gevonden; ze was blijkbaar door haar vriend (inmiddels waarschijnlijk ex-vriend) beroofd van haar tas, hij had haar mobiel kapot getrapt en haar autosleutels in het riool gegooid. Een andere buurman was ook op haar hulpkreten afgekomen, en heeft haar uiteindelijk mee naar huis genomen. We gaan binnenkort even buurten om te kijken hoe het is afgelopen...