The frying Dutchman - part 1

Voor twee mensen die zo van eten houden als wij, is het fantastisch om in de stad met de meeste restaurants per inwoner van Amerika te wonen. En dan wonen wij ook nog in Montrose, het hart van de Houstoniaanse restaurant scene. Op loopafstand kan ik zo al vijf van onze favoriete eettentjes opnoemen.
Zo is daar Bollo, waar ze een fantastische burrata op de kaart hebben staan, of Local Foods - favoriet voor lunch en dan met name de truffled egg sandwich en de lemongrass chicken soup. Of Del Frisco's met de lekkerste ahi tuna taco's ever. Triniti's - een beetje chique - met een uitgebreide en bijzondere cocktailkaart, of lekker simpel de saltimbocca van Paulie's - Italiaans eten aan formica tafeltjes zonder poespas.
Ook de beste koffietent van Houston, Agora, zit bij ons om de hoek. Voor nog geen 4 dollar krijg je daar een 'black mug' met eindeloze gratis refills. Ze hebben een fijn terras en met het lenteweer hier is het daar heerlijk toeven.

Al die calorieën moeten natuurlijk ook weer verbrand worden. Daarom heb ik mijn aloude favoriete sport tennissen weer opgepakt. Hier in Houston heb je heel veel 'gemeentebanen' waar je gratis en voor niks een balletje kunt slaan, ideaal!

Maar zoals je weet, ik praat liever over eten. Dus we gaan nog even door. Iemand ooit van kolaches gehoord? Wij in ieder geval niet voordat we hier kwamen. Kolaches zijn hier overal verkrijgbaar, uiteraard zit er bij ons om de hoek een Kolache Factory. Ze zijn nog het beste te vergelijken met broodjes bapao, maar dan met heel veel verschillende vullingen, zowel zoet als hartig. Het sprookje van hoe de kolaches ontstonden vind je hier.

En wat te denken van tamales. Iemand? 5000 jaar geleden waren er al tamales. Waarom hebben wij er dan nog nooit van gehoord? Anyway, het zijn een soort gevulde maismeel snacks, gewikkeld in een maisblad. Erg populair hier en indien goed bereid goddelijk! Het schijnt een hels karwei te zijn om ze te maken, daar gaan wij dus niet aan beginnen. Gelukkig zijn ze bij iedere Mexicaanse tent te bestellen.



Binnenkort gaan we een kleine week naar Miami en ik kijk er erg naar uit om conch (spreek uit: 'konk' ) te gaan eten. De vertaling - zeeslak - doet deze delicatesse helaas niet helemaal recht, ze schijnen fantastisch lekker te zijn. Ze komen uit deze prachtige schelpen, die leeg als muziekinstrument gebruikt worden. En hieronder de schelp inclusief zeeslak. Ziet er appetijtelijk uit of niet dan?

En dan is er nog al het nieuwe 'supermarkteten' waar we kennis mee hebben gemaakt. Een van die dingen is queso. Dat is er een in de categorie: 'Je wordt er niet magerder van...' Een warme kaasdip waar je je tortillachips in doopt. Het recept: meng een potje Rotel met een flink stuk Valveeta. Ff magnetronnen en klaar is je queso.

  
Manlief is een enorme fan van Dr Pepper, in 1880 bedacht en ontwikkeld in Waco, Texas. En ijs, veel ijs. Samen hebben we al menig - voor ons nieuwe - smaak Ben&Jerry's uitgeprobeerd en na het listeria debacle bij het nationaal geroemde Texas made Blue Bell ice cream beginnen nu de vrieskasten bij de H-E-B weer gevuld te raken met de typische half gallon (ruim twee liter!!!) Blue Bell bakken.

Naast al die heerlijke voor ons nieuwe etenswaren is er toch ook veel 'Nederlands eten' dat we hier missen hoor. Daarover in mijn volgende blog meer.