De avond daarvoor hadden we ons eerste social event van de buurt, in een schitterend huis een stukje verderop in de straat. Omdat ik samen met buurvrouw Carol deze events organiseer voor de buurt, waren wij er al vroeg en hadden we even de tijd om over New Orleans te kletsen. Carol wordt dit jaar 70, woont al 38 jaar in Montrose en is een zogezegd 'kleurrijke dame'. Daarbij werkt ze nog altijd - ze heeft een supergave baan als touroperator voor de Houston Texans. Carol komt oorspronkelijk uit Louisiana en wist veel te vertellen over New Orleans. Het begon meteen goed: mijn uitspraak was compleet verkeerd, dus dat gingen we even oefenen. Je zegt hier niet New Orliens, maar New Orluns, met de klemtoon op Or en niet op Iens. Na een keer of tien kreeg ik applaus van Carol, en permissie om daadwerkelijk die kant op te gaan, onder een paar strikte voorwaarden uiteraard.
1. Je moet beignets eten bij Cafe du Monde;
2. Je moet pralines eten;
3. Je moet naar Pat O'briens voor een Hurricane;
4. Je moet Cajun en Creools eten;
5. Je moet naar de Carrousel bar in Hotel Monteleone.
Nadat ik Carol plechtig had beloofd dat we het hele rijtje zouden afvinken, waren we klaar om te gaan. Overigens, dit is iets typisch Amerikaans (of Texaans); als je mensen hier vraagt of ze nog tips hebben over de stad waar je heen gaat, krijg je zelden iets te horen op het gebied van culturele uitjes of natuur. Wel weten ze precies waar je moet ontbijten, lunchen, borrelen en dineren en o ja, je krijgt ook nog wat tips voor de maaltijden onderweg.
De rit naar New Orleans is prachtig, heel groen, veel water, mooie bruggen. Het is ongeveer zes uur rijden vanuit Houston en zaterdag tegen het middaguur kwamen we aan. Na een rondje door de stad (waarna we de beignets, pralines en Hurricane konden afvinken) hebben we ingecheckt bij ons hotel in de French Quarter. Een schitterend oud gebouw, midden in de stad: Hotel Monteleone.
Met bussen werden we 's middags naar de kerk gebracht, en na de ceremonie met bussen naar restaurant Brennan's (zie http://www.brennansneworleans.com/), een van de beste restaurants van de stad en beroemd om het daar uitgevonden dessert Bananas Foster. Het diner bestond uit turtle soup (met echte turtles, zo hoorden wij later), gumbo, shrimp & grits, boudin en andere typisch Cajun en Creoolse gerechten. De band die ze hadden uitgekozen was fantastisch en er werd flink gedanst. Tegen middernacht werd het feest afgesloten met de Second Line, een traditie uit New Orleans (zie: http://www.frenchquarter.com/secondline/). Het bruidspaar gaat, onder begeleiding van een band de straat op. Alle gasten dragen Mardi Grass kettingen en wuiven met witte zakdoekjes, dansend achter het bruidspaar aan.
Na een afzakkertje in de Carrousel bar (check) was het voor ons mooi geweest. Veel gasten gingen door naar Bourbon street - de bekendste straat van New Orleans, met veel bars en stripclubs. 's Middags waren we hier al even doorheen gelopen, dronken toeristen ontwijkend en de lucht van verschaald bier trotserend.
Zondagochtend zijn we vroeg naar huis gereden, vanwege alle flood warnings. Op zaterdag was het al behoorlijk loos gegaan en ook de komende week wordt er veel slecht weer voorspeld. We gaan duimen dat het zonnetje er af en toe door komt, want vandaag komen mijn beste vriendin en haar vriend aan met het vliegtuig vanuit Nederland. Komende week dus heerlijk bijkletsen en leuke dingen met ze doen. Dan een weekje samen, en eind mei komt mijn zusje een week!!
Carol & Joop
Geen opmerkingen:
Een reactie posten