Het is een week voor vertrek en het afscheid nemen is nu echt begonnen. Afgelopen zaterdag was het afscheidsfeest voor vrienden & buren. Fantastisch om iedereen nog een keer te zien, en moeilijk tegelijkertijd. We kregen stapels lieve kaarten en cadeautjes, die we de dag daarop gelezen en uitgepakt hebben, allebei met een brok in ons keel. Vrienden van ons hadden een geweldig filmpje gemaakt in een Texas Steakhouse hier in Nederland, daar werden we allebei even erg emotioneel van.
Komend weekend nemen we afscheid van familie. Gelukkig komen ze ons uitzwaaien op Schiphol. De dag van vertrek is er voor ons een om echt tegenop te zien. Vrienden die we gisteren zagen komen naar de luchthaven om ons uit te zwaaien. Fijn, we hoefden gisteren geen afscheid te nemen en tegelijkertijd lastig, want dat maakt het vertrek woensdag nog zwaarder.
Mijn schoonmoeder wist het mooi te verwoorden: het ene oog lacht, het andere huilt. En zo is het. We gaan een mooie tijd tegemoet, en worden nu met ons neus op de feiten gedrukt van wat we allemaal achterlaten hier in Nederland. Een proces waar we - met tegenzin - doorheen gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten