It's beginning to look a lot like Xmas

De Amerikanen staan erom bekend hun huizen rond Kersttijd prachtig te versieren met lichtjes. Veel lichtjes. Heel veel lichtjes. Ik weet nog dat mijn zusjes en ik als kind door mijn ouders elk jaar werden meegenomen naar de Amerikaanse wijk bij de vliegbasis Soesterberg, om daar naar de versierde huizen te kijken.

Ook hier in Houston kunnen ze er wat van. Vooral in de wijk River Oaks (daar waar George Bush Sr. een huis heeft en waar het goedkoopste huis al miljoenen kost). En die lichtjes ophangen dat doen ze niet zelf, nee, ze huren een stel mensen in die huis & tuin versieren. Van de week togen wij dus naar River Oaks om als echte toeristen de lichtjes te gaan bekijken. Op slippers en in t-shirt, want het was die dag 27 graden. En wat schetste onze verbazing: wij waren niet de enigen. Half Houston was daar met hetzelfde idee als wij. Verkeersopstoppingen, politie op straat om het verkeer te regelen, auto's met keihard de kerstmuziek aan reden langs, het was een grote, blije chaos. En het leek wel dag, zoveel licht! Op de foto's hieronder een kleine indruk...

Ook wij hebben de boel thuis versierd. Bescheiden hoor, kan ik wel zeggen. De dag na Thanksgiving (de laatste donderdag van november) is traditioneel de dag dat de kerstboom opgetuigd wordt. En dat was dit jaar een fluitje van een cent. Manlief is van de praktische, dus hij had een boom-met-ingebouwde-lichtjes uitgezocht. Drie keer knipperen met m'n ogen en de boom stond. Inclusief lampjes. Wat een briljante uitvinding.

Ik bedoel, die lampjes erin hangen vinden we altijd wel leuk, maar na de Kerst de lampjes eruit halen en zorgen dat dat snoer niet in de war komt... daar zijn wij niet zo goed in.
Of die keer dat ik even snel, snel, lampjes ging halen (reden: het jaar ervoor de lampjes eruit gehaald en gewoon in een doos gegooid, onontknoopbaar) en manlief mij later een fotootje appte met als onderschrift: 'was dat de bedoeling, gekleurde lampjes?'. Ik had een schitterende VT Wonen-achtige zilver-met-rode kerstboom in gedachten, kom ik thuis, is onze boom één grote kleurenparade.

Dit jaar is het een candy cane boom geworden, klassiek Amerikaans, met rode en gouden kerstballen en heel veel candy canes (de Amerikaanse variant van onze kerstkransjes).

Nog een klein stukje over Thanksgiving: traditioneel vinden er op Thanksgiving allemaal optochten plaats met enorme zwevende ballonnen en prachtig versierde wagens, een soort carnaval. De optocht in New York is de grootste, en wordt uitgezonden op de nationale TV. Artiesten als Train, Mariah Carey, Pat Benatar en vele anderen staan op de praalwagens en zingen kerstliedjes. Ook in Houston hebben we een grote optocht, enig om te zien.

's Avonds komt de kalkoen op tafel. Samen met turkey stuffing, mashed potatoes, mac&cheese, gravy en andere klassieke Thanksgiving gerechten. Thanksgiving is een echt familiefeest en een soort rehearsel voor de Kerst. Ook wij hadden een klassiek Thanksgiving diner gekookt voor onszelf & vrienden, inclusief kalkoenborst, aangezien een hele kalkoen voor vijf personen iets te veel was.

De dagen voor Thanksgiving zijn mensen al net zo gestresst als voor de Kerst, het verkeer is een chaos (Amerikanen kunnen sowieso niet zo goed rijden en iedereen gaat tegelijkertijd de weg op om Thanksgiving bij vrienden/familie te vieren) en uiteindelijk is iedereen blij als Black Friday begint. Nog zo'n dag om binnen te blijven. Black Friday, de dag na Thanksgiving, is de opening van het sale seizoen, met grote kortingen op van alles. Heel Amerika gaat die dag winkelen.

De Kerst vieren we dit jaar lekker met z'n tweetjes. Op Kerstavond gaan we naar de nachtmis in een kerk hier in de buurt en op eerste Kerstdag hebben we nog een feestje bij vrienden in de buurt. Verder wordt het - ons kennende - waarschijnlijk veel & lekker koken voor het Kerstdiner 's avonds.

De tafel van het Thanksgiving dinner. 

Miss Perline

De laatste tijd is de frequentie van mijn blogs nogal gedaald. En wel met een reden: ik heb afgelopen week mijn eerste Amerikaanse online store geopend.

De afgelopen maanden heb ik getwijfeld wat het zou worden: ga ik weer een baan in de ICT zoeken, of ga ik me toeleggen op het ontwerpen & verkopen van mijn eigen sieraden. In eerste instantie neigde de balans naar de kantoorbaan. Tot ik begon met nieuwe sieraden ontwerpen en ik merkte dat daar mijn echte passie ligt.

En nu is er dus mijn nieuwe online store: www.etsy.com/shop/missperline. De mensen die Ananda Beads kennen zullen de sieraden zeker herkennen. Veel edelstenen armbandjes, kettinghangers en binnenkort ook oorbellen en kettingen.

Op dit moment verzendt Miss Perline alleen binnen Amerika, maar wie weet volgend jaar ook naar Europa!

San Antonio & Hill Country

Als je aan een Texaan vraagt: 'We gaan naar <stad>, wat is leuk om daar te doen?', dan is het standaard antwoord dat je krijgt: 'Daar kan je lekker eten, daar is een leuke bar en daar is een goede BBQ'. Alles draait bij de Texanen om eten, letterlijk.
Als een Texaan een weekendje weggaat en je vraagt: 'Wat ga je doen?' Dan krijg je ongeveer hetzelfde antwoord als hierboven: 'We lunchen daar, dan gaan we daar ff wat drinken en we eten daar en daar...'

Afgelopen weekend wisten we dus precies waar we moesten eten & drinken, maar hoe Hill Country er nou uitzag... geen idee! En wat een verrassing bleek het te zijn.

Op drie uur rijden van Houston ligt San Antonio. Achter San Antonio begint de Hill Country; het gebied waar de Duitsers zich een paar eeuwen geleden vestigden. Plaatsjes als New Braunfels en Gruene herinneren nog aan die tijd. Ook vind je her en der nog echte Duitse Biergarten en worden er Oktoberfesten en Wurstfesten gehouden.

Dit alles in een setting van Toscaans aandoende glooiende heuvels met tussendoor echt Amerikaanse cowboydorpjes als Boerne en Bandera. Een vreemde combinatie, en absoluut adembenemend mooi. Ons rondje ging van Boerne (spreek uit Bernie) naar Bandera, de door zichzelf uitgeroepen 'Cowboy Capital of the World'. In de Arkey Blue's Silver Dollar waanden we ons helemaal in cowboyland. Letterlijk een 'hole in the wall': een deur waarachter een trap naar beneden leidde en ons instant deed terugvoeren naar The good ol' Times. Een schaars verlichte ruimte, lange tafels met rood-wit geblokte kleedjes, een bar met barkrukken zo oud als de wereld. Cowboys, en dan de echte, aan een lange tafel, allemaal aan het bier (om kwart voor 12 in de ochtend). Zaagsel op de grond en herten en geweren aan de muur. Manlief bestelde twee koffie, die hadden ze niet, dus dan ook maar aan het bier...

Na dit kroegbezoek togen wij, lichtelijk aangeschoten, naar Lost Maples State Park. Lost Maples geheten, omdat dit een van de weinige plekken buiten New England is waar je Maple Trees vindt.



















We waren iets te laat voor de mooiste herfstkleuren, waar de maple trees beroemd om zijn (laatste twee weken van oktober - eerste twee weken van november). De trail die we hebben gelopen was echter meer dan de moeite waard, wat een prachtige natuur.

In ons dorp in Nederland waren we gewend binnen vijf minuten rijden in het bos of de duinen te zijn. Hoewel Houston verrassend groen is, missen we de natuur heel erg, omdat we midden in de stad wonen. Dit weekend was voor ons dan ook een verademing, eindelijk weer eens midden in de natuur zijn.
Van Lost Maples State Park togen we via een prachtige weg dwars door Hill Country terug naar San Antonio. Onderweg kwamen we Texas Longhorns, bizons, gieren, coyotes (dood), talloze roofvogels en letterlijk honderden herten tegen.

Nog een snelle tussenstop in Bandera om BBQ te eten - niet te verwarren met wat wij in Nederland BBQ noemen. Dat heet hier namelijk grillen. Een hamburger grill je op de BBQ. BBQ vlees is vlees dat tussen de 8 en 24 uur op de BBQ (grill) heeft gelegen en helemaal doordrongen is van rookgeur en zacht als boter uit elkaar valt. Heerlijk dus. Volgt iemand het nog?

San Antonio staat bekend om twee dingen: de Riverwalk en de Alamo. De Riverwalk is een soort 'Utrechtse gracht' die door de stad loopt, overgoten met een Mexicaans sausje en begroeid met subtropische planten. Aan de Riverwalk zitten talloze restaurantjes.
Ons hotel, het Drury Plaza, ligt aan deze Riverwalk. Vanaf het dak van het hotel had je een prachtig uitzicht over de hele stad. Bovendien kregen we gratis diner & drankjes, een aanrader dus, dit hotel.

De volgende ochtend was het tijd voor een stukje cultuur - een van de weinige stukjes echte cultuur in Amerika; The Alamo. De Alamo was een katholiek missiegebouw en werd gebruikt als garnizoensplaats in de Texaanse onafhankelijkheidsoorlog.

Een stukje geschiedenis: Amerika bestaat uit 50 staten (de sterren in de Amerikaanse vlag), maar dit is niet altijd zo geweest. Pas in 1959 werden de laatste twee staten (Alaska en Hawaii) toegevoegd. In de tijd van het uitroepen van de Onafhankelijkheidsverklaring (1776), bestond Amerika uit slechts 13 staten. Van 1836 - 1845 was de Republiek Texas een onafhankelijke land. De Texaanse Onafhankelijkheidsoorlog was het gevecht om Texas tussen Mexico en de Verenigde Staten, waarbij De Alamo het strijdtoneel was.  In 1836 overvielen de Mexicanen de missiepost en zij wonnen deze slag. Hierbij kwam onder andere de Amerikaan Davy Crockett om het leven. Vlak daarna vond de Slag bij San Jacintho plaats, gewonnen door de Amerikanen onder leiding van Sam Houston, jawel, de man die Houston zijn naam gaf. Sam Houston werd de eerste president van de Republiek Texas. In 1845 werd Texas uiteindelijk geannexeerd als 28e staat van Amerika.

Vandaag de dag behoort The Alamo tot de Unesco werelderfgoederen. De mensen die ons goed kennen weten dat wij proberen alle werelderfgoederen ter wereld in ons leven te gaan zien. Een flinke uitdaging, omdat er elk jaar nieuwe erfgoederen bijkomen op de lijst van ruim 800. In Amerika zijn relatief gezien weinig werelderfgoederen, maar The Alamo is er een van. En terecht. Als je je een beetje verdiept in de geschiedenis is het bijzonder om rond te lopen op zo'n oude missiepost. Om je voor te stellen dat de eerste westerlingen hier zo'n tweehonderd jaar geleden leefden, zonder airco, zonder stromend water uit de kraan, bloederige gevechten leverend om te leiden naar het Texas zoals we dat vandaag de dag kennen en om te bouwen aan San Antonio zoals het nu is.

Zo. Dat was wel weer genoeg geschiedenis voor een dag. Op naar Cavenders Boot City, alwaar wij echte cowboy boots hebben gehaald onder het motto: When in Rome...

Op onze nieuw verworven laarzen togen wij naar New Braunfels, waar de kortste rivier ter wereld ontspringt, the Comal River. Rondom New Braunfels vind je verschillende rivieren en een bosrijk gebied met prachtige wandelroutes. Na weer een duik in deze natuur was het tijd om naar huis te gaan. Maar we gaan zeker nog een keer terug. En waarschijnlijk wel vaker, er is nog zoveel te zien in Hill Country. En zeker in het voorjaar, als alle prachtige wildflowers in bloei staan en het hele gebied blauw is van de bluebonnets, de nationale bloem van Texas.

Hill Country, we'll be back!